زمینه و هدف درخواست نامتناسب تست های تیروییدی امری مسیله ساز است. به جز موارد درخواست نابه جای تست های عملکرد تیرویید، باید به این نکته توجه کرد که سنجش هورمون TSH (Thyroid stimulating hormone) به تنهایی حساسیت زیادی برای افتراق موارد کم کاری و پرکاری تیرویید از موارد با عملکرد طبیعی این غده را دارد. پژوهش حاضر به بررسی الگوهای درخواست تست های عملکردی تیرویید و موارد منطقی درخواست آن ها پرداخته است. روش کار تعداد 488 بیمار که در بازه زمانی مهر تا اسفند سال 1397 در بیمارستان فیروزگر بستری و تست های تیروییدی برای آن ها درخواست شده بود، وارد این مطالعه مقطعی شدند. نمونه ها با ارزیابی بالینی و اخذ شرح حال با هدف یافتن ضرورت درخواست تست تیرویید بررسی شدند. در صورت محتمل بودن تشخیص اختلالات عملکرد تیرویید در مرحله بعد آزمایشات درخواستی از نظر انطباق با الگوریتم ها و دستورالعمل های موجود بررسی شدند. نهایتا در صورت منتهی شدن بررسی های آزمایشگاهی به تشخیص نهایی، متناسب بودن تست عملکردی درخواستی با تشخیص نهایی بررسی شد. یافته ها: میانگین TSH T4 (Thyroxine) و T3 (Triiodothyronine) بیماران به ترتیب برابر mlU/L58/3، µ, g/dL 68/7 و nmol/L 61/1 بود. در مورد فراوانی درخواست های غیرضروری، T3 با 2/99%، TSH با 6/60%، و T4 با 4/59 % به ترتیب بیشترین تا کمترین فراوانی را به خود اختصاص دادند. تمامی درخواست های تست های fT3 (Free, Triiodothyronine) و fT4 (Free, Thyroxine) غیرضروری بودند. بیشترین علت های ضروری که آزمایشات تیروییدی درخواست شده بود به ترتیب هیپوتیروییدی، آدنوم هیپوفیز و Congestive heart failure (CHF) جبران نشده بودند. شایع ترین الگوهای درخواست تست های عملکرد تیروییدی به ترتیب TSH، T4وT3با 87/69% و TSH و T4 با 57/15% بودند. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که درخواست هم زمان تمام شاخص های تیروییدی امری شایع است و الگوهای نامتعارف درخواست تست عملکرد تیرویید، موارد متعدد درخواست این تست ها و در نظر نگرفتن سطح TSH طبیعی، باعث درخواست غیرضروری تست های عملکرد تیرویید می شود؛ بنابراین، بر اساس این نتایج پیشنهاد می شود که اندازه گیری تست های عملکردی تیرویید فقط در موارد منطقی و با الگوی مناسب انجام شود و از درخواست هم زمان همه تست های تیروییدی در مرحله اول خودداری شود.